Aan alles komt een einde.....

Al weer ruim een week geleden dat de laatste workshops hebben plaatsgevonden. Een nieuwe groep voor de sessie ‘How to find your way through the funding landscape’ en voor ‘how to prepare a successful proposal’. Benieuwd naar hoe deze groep in een totale andere setting – het auditorium – zou zijn. De ruimte was eigenlijk te groot voor de groep maar door ze te verzoeken vooraan plaats te nemen werd er toch een wat ‘intiemere’ sfeer gecreëerd. De deelnemers waren anders dan die van de week daarvoor – ouder, een aantal met ervaring en op het eerste gezicht serieuzer. Het was dan ook afwachten hoe de interactie tijdens de cases zouden zijn, maar dit ging hartstikke leuk en goed, door meteen in huis te vallen met onze populaire quiz, kwamen men wat los. Ook deze deelnemers schroomde gelukkig niet om tijdens de sessie vragen te stellen waardoor er soms ook goede discussies ontstonden.
De evaluatie van deze workshops is ook weer lovend beoordeeld door de deelnemers, en ook hier werd op er de vraag wat er volgens hen nodig is om het geleerde in praktijk om te zetten is bijna eenduidig vermeld graag een afdeling zoals het Valorisation Centre of the TUDelft!

Al bij aankomst in UFRGS een maand geleden en tijdens de voorbereidende gespreken bleek dat de door ons geplande workshop ‘How to manage an international consortium ‘nog te ver van hun bed is’. Het aantal aanmeldingen was dan ook laag. Voor een klein aantal geïnteresseerde hebben wij vorige week woensdagochtend een bijeenkomst georganiseerd waarbij we middels een aantal slides onze ervaring hebben gedeeld ten aanzien van het managen van project met hierbij niet te veel de focus gelegd op EU projecten maar gefinancierde projecten in het algemeen (national and international). Onder andere de project fases doorgelopen, wat heb je hiervoor nodig en langdurig gesproken over de invloeden van culturele verschillen binnen een consortium. Een kleine groep maar zeer geïnteresseerd.

Die middag in de koffiekamer hebben we de Decaan van de Faculteit ontmoet. Uiteraard werden wij naar zijn kamer mee getroond om daar onder andere de workshops te evalueren, mogelijke toekomstige samenwerkingen te bespreken en last but not least een handtekening in zijn gastenboek gezet en jawel, onze krabbels staan in het rijtje van niemand minder dan de onlangs herkozen president Rousseff

Vrijdag rond een uur of 18.00 zijn we door professor Erika Carro opgehaald om naar een expositie te gaan van een van de grootste expressionisten van Brazilie– Iberê Camargo. Eerlijk gezegd imponeerde het gebouw mij meer dan de kunstenaar :-)
Aansluitend in de jachthaven van Porto Alegre genoten van een drankje en een hapje bij een ondergaande zon.
Aangezien Fleur en Dunja nog moesten inpakken en niet te laat naar bed wilde is Linda alleen met Erika naar een live optreden in ons park geweest. Het was een openlucht concert van een van e eerste samba bands, en dat was te zien, de gemiddelde leeftijd van de 10-koppige band was hoogstwaarschijnlijk 80 jaar maar muzikaal dat het was – geweldig!

Zaterdagochtend was het helaas zo ver, Dunja en Fleur gingen weer terug naar Nederland. Luigi, Linda en Ullises (het zoontje) hebben ze naar de luchthaven gebracht en afscheid genomen.
We hebben deze reis gedrieën als zeer leerzaam ervaren en uiteraard ook heel veel lol gehad en dat is minstens zo belangrijk!

Tchau